Herman Peenstra
is bijna vergroeid met de accordeon; via zijn instrument kan hij hele verschillende beelden oproepen, en zo de luisteraar deelgenoot maken van zijn muzikale wereld. De muziek gaat bij hem altijd door, in associaties, in composities en vooral op ‘het’ accordeon. Zou hij één van beide handen niet kunnen gebruiken, dan zou zijn andere hand gewoon doorspelen. En het publiek zou het waarschijnlijk niet eens merken…..
De laatste jaren ligt het accent niet alleen op spelen maar ook het componeren van zijn eigen muziek.
Een kleine greep:
Fragment uit het muziekboek:
Carel van Leeuwen is in zijn instrumentkeuze niet kieskeurig; hij bespeelt met evenveel plezier een cello, een panfluit of een samba-eitje. Of een prullenbak op een perron. Overal hoort hij muziek in, als het maar klinkt, als het maar swingt. Het liefst speelt hij uit het hoofd, ‘by heart’, zoals de Engelsen zeggen. De wereld áchter de muziek, daar gaat het om; muziek is niet meer dan één groot projectiescherm.
Toen Carel van Leeuwen in aanraking kwam met zigeunermuziek, studeerde hij cello aan het conservatorium in Groningen. Het was liefde op het eerste gezicht. Deze muziek bood hem alles wat hij tot dan toe in muziek had gemist. Het contact met medemuzikanten en publiek, de vrijheid van het improviseren en niet te vergeten het plezier tijdens het spelen.
Marcel Prins is een vat vol energie en spelplezier. Als vioolspelend jongetje is hij ooit muzikaal betoverd geraakt door Bulgaarse zigeuners. Soms speelt hij heel ingetogen en verstild. Maar het liefst spettert hij met zijn viool in een muzikale fontein. Hierbij zijn danspasjes en wilde sprongen geen taboe. Muzikaal gezien is hij een omnivoor.
Een kleine greep:
- "Skaad oer 't Waad" een ode aan de nacht. Uitgevoerd op bijzondere locaties. Een compositie voor koor en orkest.
- Zo maakte hij bijvoorbeeld de muziek voor "Pake Sytse" een groot buitenspektakel in de Oude Veehoop.
- En ook de muziek van de "Missa Criolla op syn Frysk" heeft hij gearrangeerd voor onze ensemble uitgebreid met Doede Veeman.
- Samen met Henk Zwart heeft hij een aantal liederen van de Winterreis van Schubert vertaald naar het Frysk en arrangementen gemaakt zodat het op accordeon te spelen is.
- In de zomer van 2007 heeft hij de muziek verzorgd van het openluchtspel in Dronrijp 'Om it lêste plak'. De jury vond dit een Gouden Gurbe waard. Hiermee was hij de eerste Gouden Gurbe.
- Zo heeft hij 24 gedichten van Edgar Allen Poe vertaald in het Frysk en op muziek gezet.
- Ook heeft hij een muziekboek gemaakt "Northern high Ligths".
Fragment uit het muziekboek:
Carel van Leeuwen
Carel van Leeuwen is in zijn instrumentkeuze niet kieskeurig; hij bespeelt met evenveel plezier een cello, een panfluit of een samba-eitje. Of een prullenbak op een perron. Overal hoort hij muziek in, als het maar klinkt, als het maar swingt. Het liefst speelt hij uit het hoofd, ‘by heart’, zoals de Engelsen zeggen. De wereld áchter de muziek, daar gaat het om; muziek is niet meer dan één groot projectiescherm.
Toen Carel van Leeuwen in aanraking kwam met zigeunermuziek, studeerde hij cello aan het conservatorium in Groningen. Het was liefde op het eerste gezicht. Deze muziek bood hem alles wat hij tot dan toe in muziek had gemist. Het contact met medemuzikanten en publiek, de vrijheid van het improviseren en niet te vergeten het plezier tijdens het spelen.
Marcel Prins
Marcel Prins is een vat vol energie en spelplezier. Als vioolspelend jongetje is hij ooit muzikaal betoverd geraakt door Bulgaarse zigeuners. Soms speelt hij heel ingetogen en verstild. Maar het liefst spettert hij met zijn viool in een muzikale fontein. Hierbij zijn danspasjes en wilde sprongen geen taboe. Muzikaal gezien is hij een omnivoor.
